Podium voor de Vertelkunst

Een legende over de grote Keltische godin:

Als pasgeborene maakt Bride met haar vader de overtocht naar het Schotse eiland Iona, op de vlucht voor de koning van Ierland. Ze komen aan op het eiland Iona en daar ze groeit op in de wind en tussen de schapen en de vogels.

Op een gegeven moment is ze onderdeel van een groot wonder en wordt ze de Muime Chriosd, de pleegmoeder van Christus. Zo is dit verhaal ook een omkijken en afsluiten van de periode die achter ons ligt: de kersttijd.

Lotje Meijer : studeerde harp aan het Amsterdams Conservatorium. Ze geeft recitals in den lande. Ook doceert ze aan kinderen op de Amstelveensche muziekschool.

Anje Robertson is historica en vertelster. Ze genoot haar opleiding aan de International School of Storytelling in het Verenigd Koninkrijk. Behalve in Nederland trad ze  op in o. a.  Engeland, Schotland, Duitsland, Israel, Slovenië, Bosnië en China.

Verder geeft ze lezingen over de diepere betekenis van sprookjes.

Erik Wonders- poppenspeler, Jeroen Wonders- muziek en Taletta Bierens - vertelster.

Een kleurrijk schimmenspel over 2 zusjes: de ene lelijk, de andere beeldschoon.

Over moed, trouw en door het stellen van vragen komt de ware aard van een mens tot verschijning.

Hé, ho, Pinokkio met je houten been. Waar ga jij nu weer heen? Ik, ik ga naar school.

Op dat moment begint de neus van Pinokkio te groeien.Wel 20 cm lang. Dat gebeurde altijd als Pinokkio

iets vertelde dat niet waar was.Maar ja, Pinokkio was geen gewone jongen: hij was van ....hout! En deze keer blijft hij van hout.

"Je bent wie je bent" zegt Gepetto.  "Als je maar onthoudt, dat ik van je houd ook al ben je van hout"

En zo zijn de avonturen gebleven van Pinokkio, het Marionettentheater, de pestkoppen walvis, wolf en kat, maar vooral de zoektocht van 

Pinokkio en Genetto naar elkaar.

DE LAATSTE ZEVEN ZINNEN VAN CHRISTUS AAN HET KRUIS

        Een voorstelling gebaseerd op het lijdensverhaal van de berechting en de kruisiging van Christus.

        De woorden worden uit de religieuze context gehaald en in de actualiteit geplaatst. De tekst is van Dimitri Verhulst

        De mens van vlees en bloed, die liefde, wreedheid, pijn en dood kent. De prachtige transparante muziek van Joseph Haydn leidt de luisteraar door de 

        voorstelling.               

George en Ursula Levy, twee joodse kinderen in Duitsland. Ze worden vlak voor de Tweede Wereldoorlog begint door hun moeder naar Nederland gestuurd. In de hoop dat ze daar veilig zijn. Met niet meer dan een koffer en elkaar. maar ook in Nederland zijn ze niet veilig. Ze wonen op allerlei plekken om maar niet gepakt te worden. Toch gebeurt dat. En zo komen George en Ursula terecht in Kamp Vught. ze hebben niemand meer, behalve elkaar en de pop van Ursula. De pop die troost als je huilt, de pop die ruikt naar thuis, veilig.
De pop die altijd bij je blijft. Toch?

Meer dan honderd jaar geleden trok een zigeunerfamilie- the Woods- naar Wales en begonnen verhalen te vertellen, geinspireerd door het landschap en de oeroude geschiedenis van Wales.Iemand tekende ze op en Daniel Mordan ( een verteller uit Wales) maakte de 7 verhalen tot een bundel. Tom haakt hier op aan.

Over helden en heldinnen, over hun dromen.

In het oude Wales was de grens tussen onze wereld en de “andere wereld’ (van magie en tovenarij), op vele plaatsen zo dun, dat men zich van de ene wereld in de andere kon bewegen. Én er was de heuvel Arberth, de plaats waar koning of prins die de top bezocht te weten kwam of zijn toekomst vol voorspoed of onheil was.

En waar het gebeurde dat een prins voor een jaar ruilde met de koning van ‘de andere wereld’, wat heel veel gevolgen had.

Taterwater

Vijf vertellers - Hermine van Helden, Janneke Tanja, Kees Geelhoed, Fred uit het Broek en Madeleine Nieuwlaat - met vijf totaal verschillende stijlen maar een gezamenlijke voorliefde voor magisch mythische verhalen, vormen samen ‘Taterwater Verteltheater’.

Soms zijn de verhalen als stille wateren met diepe gronden, soms als woeste stromen die àlles veranderen.

Dood en liefde zijn grote thema's in het leven, bovendien geliefde en veelgekozen thema's voor een concert. Hoe het repertoire van dit concert deze thema's over het voetlicht brengt is van een grote intensiteit. Het programma biedt een intens samengaan van zang en piano. Beurtelings neemt één van de instrumenten de overhand, tegelijkertijd zijn het twee gelijkwaardige stemmen die elkaar afwisselen en aanvullen.

Op het programma staan onder andere de vier Ernste Gesänge van Brahms. Deze liederen vormen een klein requiem in liedvorm. In de stukken wordt de dood en het leven van alle kanten bekeken; dramatisch, dynamisch en troostrijk.

Fauré's late liedcyclus L'Horizon chimérique heeft een impressionistische maar bondige stijl, lyrisch en toch bescheiden. De tekst lijkt te gaan over schepen die de vaste grond onder de voeten loslaten, maar de vertaalslag naar het menselijk verlangen, afscheid, smachten en berusten wordt door Fauré duidelijk romantisch en urgent hoorbaar gemaakt.

Na deze stukken, die ontegenzeggelijk nogal zwaar op de hand zijn, wordt het concert afgesloten met het feestelijke Quoniam uit Rossini's Petite Messe Solennelle, waarmee we terug verwijzen naar het religieuze element uit de Ernste Gesänge, maar nu in een ruimhartige

lofzang. 

De verhalen worden verteld in steeds een ander decor. Grappige en wonderlijke verhalen uit Rusland, Oekraine, Tanzania en Iran.