Dood en liefde zijn grote thema's in het leven, bovendien geliefde en veelgekozen thema's voor een concert. Hoe het repertoire van dit concert deze thema's over het voetlicht brengt is van een grote intensiteit. Het programma biedt een intens samengaan van zang en piano. Beurtelings neemt één van de instrumenten de overhand, tegelijkertijd zijn het twee gelijkwaardige stemmen die elkaar afwisselen en aanvullen.

Op het programma staan onder andere de vier Ernste Gesänge van Brahms. Deze liederen vormen een klein requiem in liedvorm. In de stukken wordt de dood en het leven van alle kanten bekeken; dramatisch, dynamisch en troostrijk.

Fauré's late liedcyclus L'Horizon chimérique heeft een impressionistische maar bondige stijl, lyrisch en toch bescheiden. De tekst lijkt te gaan over schepen die de vaste grond onder de voeten loslaten, maar de vertaalslag naar het menselijk verlangen, afscheid, smachten en berusten wordt door Fauré duidelijk romantisch en urgent hoorbaar gemaakt.

Na deze stukken, die ontegenzeggelijk nogal zwaar op de hand zijn, wordt het concert afgesloten met het feestelijke Quoniam uit Rossini's Petite Messe Solennelle, waarmee we terug verwijzen naar het religieuze element uit de Ernste Gesänge, maar nu in een ruimhartige

lofzang.